تفال به حافظ امروز یکشنبه 11 تیر ماه 1402، نامِ اعظم بِکُنَد کارِ خود ای دل، خوش باش - تور فرانسه

گر چه بر واعظِ شهر این سخن آسان نگردد

تا ریا وَرزَد و سالوس مسلمان نگردد

رندی آموز و کَرَم کُن که نه چندان هنر است

حَیَوانی که ننوشد مِی و انسان نگردد

گوهرِ پاک بِباید که گردد قابلِ فیض

ور نه هر سنگ و گِلی، لؤلؤ و مرجان نگردد

نامِ اعظم بِکُنَد کارِ خود ای دل، خوش باش

که به تَلبیس و حیَل، دیو مسلمان نگردد

عشق می ورزم و امّید که این فَنِّ شریف.

چون هنرهایِ دگر موجب حِرمان نگردد

دوش می گفت که فردا بدهم کامِ دلت

سببی ساز خدایا که پشیمان نگردد

حُسنِ خُلقی ز خدا می طلبم خویِ تو را

تا دگر خاطرِ ما از تو پریشان نگردد

ذره را تا نَبُوَد همّتِ عالی حافظ

طالبِ چشمهٔ خورشیدِ درخشان نگردد

توضیح لغت: سالوس: فریب و چرب زبانی

تفسیر عرفانی:

گذشت و بخشش از جمله فضایل انسانی است که هر انسانی که می خواهد به کمال دست یابد و در پیشگاه قدسی او سر فرود آورد باید صاحب آن باشد و هر کس که از این فضایل برخوردار نباشد خواستار دستیابی به معشوق نیست.

تعبیر غزل:

عشقی در دل نهفته داری و از بیم آن که به وصال نرسی چه رنج ها بر تو می رود و چه قدر اندوه می خوری. از این غم بی فایده دست یردار. هر چه خدا بخواهد همان می گردد.