خط باریک قرمز می تواند یک سه گانه هنری و اجتماعی باشد، حناچی به جای پُزدادن با جوایز سینمایی از هنر و تجربه حمایت کند - تور فرانسه

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری خبرنگاران، فیلم مستند داستانی خط باریک قرمز به کارگردانی فرزاد خوشدست و تهیه نمایندگی نگار اسکندرفر و فرزاد خوشدست این روزها در سینماهای کشور و در گروه هنر و تجربه در حال اکران است.

خط باریک قرمز داستان یک گروه مجرم نوجوان در یک زندان است که با یاری چند مربی بازیگری تصمیم می گیرند یک نمایش را روی صحنه ببرند و ناگفته های زندگی خود را از این طریق بیان نمایند تا اگر این نمایش پیروز بود به این بهانه و برای اجرا در جشنواره بین المللی تئاتر فجر از زندان خارج شوند، اما تعدادی از آن ها برای روز اجرا، نقشه فرار می کشند…

این اثر در آخرین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر برنده جایزه نت پک (شبکه توسعه سینمای آسیا اقیانوسیه) شد و نماینده سینمای مستند ایران در آخرین دوره جوایز آسیا پاسیفیک بود و همچنین برنده چهار جایزه در سینماحقیقت و فیلم منتخب جشنواره پوسان و… نیز است.

در این مستند داستانی، توماج دانش بهزادی در کنار فرهاد اصلانی، هنگامه قاضیانی، امیر دژاکام، افشین هاشمی، آرش آبسالان، یاسر خاسب و همراهی نوجوانان کانون اصلاح و تربیت حضور دارند.

توماج دانش بهزادی، بازیگر و کارگردان تئاتر که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته بازی در فیلم سینمایی لباس شخصی را نیز به کارنامه کاری خود اضافه کرد، در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری خبرنگاران درباره ویژگی مهم مستن خط باریک قرمز گفت: این مستند جسارت های عجیب و غریب دارد. برای پیگیری حرف و نگاهی که دارد، تن به یک سری سختی ها داده که شاید خیلی از مستندهای دیگر این کار را ننمایند.

این بازیگر تئاتر عنوان نمود:کار کردن بر مبنای یک ایده تعیین با یک سری نوجوان که معلوم نیست چه برخوردی خواهند داشت یک ریسک بود. ممکن بود همان روزهای اول این بچه ها جوری برخورد می کردند که کار در همان دو سه روز اول متوقف می شد.

خط باریک قرمز از امید می گوید، البته نه امیدی از جنس وعده های آقای روحانی که پوچ از آب درآمد و نتیجه ای جز سرخوردگی نداشت!

وی اظهار کرد: از سوی دیگر، من این مستند را یک اثر جامع الشرایط می دانم که دایره مخاطبان گسترده ای دارد؛ یعنی یک قاضی، یک وکیل، یک روان شناس، والدین و نوجوانان می توانند مخاطبان آن باشند.

شهرداری و صداوسیما از فیلم های هنر و تجربه حمایت کند

دانش بهزادی اضافه کرد: اتفاقاً به نظر من وقتش است که دستگاه هایی مثل صداوسیما و شهرداری به تبلیغات این فیلم یاری نمایند، اما متأسفانه می بینیم که شهردار محترم تهران آقای حناچی، خودشان تهیه نمایندگی یک فیلم مستند را به عهده گرفته و در جشنواره ها جایزه می گیرند و پُز می دهند اما هیچ حمایتی از اکران فیلم های هنر و تجربه از طرف مجموعه ایشان رقم نمی خورد. هیچ کدام از فیلم های هنر و تجربه یک بیلبورد درست و حسابی هم در شهر ندارند.

وی توضیح داد: اصولاً اتفاقی که سال گذشته افتاد و ایشان در جشن خانه سینما برای فیلمشان جایزه گرفت از نگاه من نادرست بود، چرا که برای حضور در این رقابت باید عضو خانه سینما باشی؛ حالا به این موضوع کاری نداریم، اما وقتی که شما می خواهی از جایزه ای که گرفته ای بهره خودت را داشته باشی، حداقل در کنارش از هنرمندان و آثاری که بنیه اقتصادی ضعیفی دارند هم حمایت کنید و بخشی از فضای تبلیغاتی سطح شهر را در اختیار این فیلم ها بگذارید؛ به ویژه فیلم هایی که متعلق به هنر و تجربه است و حرفی برای گفتن دارد.

امید دادن در خط باریک قرمز مثل امیدهای دولت از جنس شعار نیست!

دانش بهزادی گفت: خط باریک قرمز از امید می گوید، البته نه امیدی از جنس وعده های آقای روحانی که پوچ از آب درآمد و نتیجه ای جز سرخوردگی نداشت. امیدی که در دل سیاهی ها، روشنایی می دهد و با عمل و نه شعار رقم می خورد.

این بازیگر سینما و تئاتر عنوان نمود: اگر دغدغه اصلاح اجتماعی و فرهنگی داریم باید از این گونه فیلم ها حمایت کنیم. چند روز پیش با آقای خوشدست صحبت می کردم و گفتم که امیدوارم رسانه های ما از این فیلم حمایت نمایند؛ هرچند کار رسانه ای در ایران سخت است.روزنامه نگاران واقعی از یک طرف نگران افتادن به فضای زرد و مبتذل هستند و از طرف دیگر نمی خواهند به مناسبات قدرت تن بدهند.

وی اضافه کرد: اغلب هنرمندان هم با این شرایط درگیر هستند؛ نه دلشان می خواهد وارد فضای رسمی شوند و نه تمایلی دارند که تریبون روشنفکرنمایان به اصطلاح اپوزیسیون باشند که دروغ هم در آن زیاد است! مستقل بودن و پرداختن به موضوعاتی که برای مردم ضرورت دارد خیلی سخت است.

برای ساخت این مستند، پنج ماه در کنار نوجوانان کانون اصلاح و تربیت بودیم

حرف هایی از روی درد فرهنگی!

بازیگر مستند خط باریک قرمز گفت: وقتی شما برای کاری زحمت می کشید، دوست دارید آن کار تبلیغ و دیده گردد. بعد از اکران این اثر، یک بار از تلویزیون زنگ نزدند که بیایید و بگویید که در این مستند چه کار کردید؟! گاهی با خودم می گویم برای چی و چه کسی کار می کنی؟ چه کسی می بیند؟! آدم ها می فرایند کارهای سخیفِ مبتذلِ کمدی می سازند، هر روز دیده می شوند، دستمزدهایشان هم روز به روز بالاتر می رود و ما که مسائل اقتصادی داریم،دلمان به این خوش است که در مملکت کار فرهنگی می کنیم!

وی اضافه کرد: اینها را واقعاً از روی درد می گویم. من تا چه زمانی می توانم مستقل باشم؟ تا کجا می توانم بگویم نه! تحمل کن! صبر کن! بالاخره جامعه متوجه می گردد، دوستان روزنامه نگار تبلیغات می نمایند. شاید من و امثال من در جامعه هنری زیاد باشند ولی استقلال تا یک حدی ممکن است. یا باید به مناسبات بازار آلوده شوم که شب ها خوابم نبرد یا باید این کار را رها کنم؛ هر کدام از این انتخاب ها برای من رنج آور است!

توجه به نمایش درمانی در مستند خط باریک قرمز

این بازیگر سینما و تئاتر درباره نمایش درمانی به عنوان یکی از محورهای مستند خط باریک قرمز نیز گفت: در جشنواره های مختلفی که من فیلم را با مردم می دیدم، بعد از نمایش،خیلی ها این نکته را با من مطرح می کردند که ما فکر نمی کردیم که تئاتر بتواند چنین کارکردی هم داشته باشد. اتفاقاً این مسئله را از من می پرسیدند که پس چرا در فضای حرفه ای تئاتر، جای این جنس از کارها خالی است؟!

وی عنوان نمود: من این موضوع را به فضای مسموم فرهنگی ربط می دهم که اجازه نمی دهد این گونه آثار فراوری شوند. یک هنرمند شاید به فراوری فیلم یا تئاتر با این موضوعات مهم اجتماعی علاقه داشته باشد.کارهایی که مورد استقبال مردم و به ویژه بین نوجوانان و جوانان نیز هست، اما وقتی نمی تواند زندگی خود را تأمین کند، چاره ای جز رفتن به سمت تئاترهای زرد ندارد.

دانش بهزادی اضافه کرد: در همه جای جهان،حتی در آمریکا شهرداری ها و دولت به تئاتر یاری می نمایند. نمی گردد که شما تئاتر را یک کالای لوکس ببینید و اداره آن را صرفاً به گیشه بسپارید.اتکای انحصاری به گیشه و سرمایه، تئاتر را فاسد می نماید و صندلی آن را تنزل می دهند.

وی با اشاره به وجوه اجتماعی و عنصر روان درمانی با ابزار هنر در مستند خط باریک قرمز گفت: من می دانم که اتفاقاً تئاتری های ما دوست دارند که وارد این فضاها شوند؛ اما خیلی سخت است. در سینما که مطمئنم تا حالا چنین نمونه ای نداشتیم و در تئاتر هم نمی خواهم این قدر محکم بگویم نبوده،اما می دانم دوستان کوشش هایی نموده اند؛اما به صورت حرکت و جریان درنیامده است.

من خط باریک قرمز را یک اثر جامع الشرایط می دانم که دایره مخاطبان گسترده ای دارد

یک سه گانه اجتماعی به زبان هنر

دانش بهزادی اظهار کرد: مستند خط باریک قرمز قرار بود در قالب یک سریال چهل قسمتی هم فراوری گردد. به همین دلیل حدود 30 تا 40 نفر از دوستان تئاتری به درخواست من پاسخ مثبت دادند در طول ساخت این فیلم یاری مان کردند. با آنها گپ می زدیم و از تجربیاتشان در زمینه های مختلف استفاده می کردیم. ما برای ساخت این مستند،پنج ماه در کانون اصلاح و تربیت بودیم و الان راش های آماده ای داریم که دوستان باید حمایت نمایند تا پس از تدوین در قالب سریال پخش گردد. امیدوارم که مدیر شبکه سه اجازه پخش این کار از تلویزیون را بدهد.

وی اضافه کرد: به موازات ساخت فیلم، با دوربین به خانه تک تک این بچه ها رفتیم. با کارشناسان تئاتر، روان شناسی و جامعه شناسی صحبت کردیم. یک پروژه جامع است و واقعاً حیف است که در همین حد باقی بماند.

دانش بهزادی تأکید کرد: خط باریک قرمز یک سه گانه با زبان هنر بود؛ یعنی از دل آن یک تئاتر درآمد که در جشنواره تئاتر فجر روی صحنه رفت؛ فیلم مستند آن هم که الان روی پرده است و اگر سریالش هم در بیاید این سه گانه کامل می گردد. این بسته هنری می تواند در اختیار دوستان روان شناس، جرم شناس و مدیران قوه قضائیه و از همه مهم تر نوجوانان و والدین آنها قرار بگیرد و تأثیرگذار باشد.

4104/پ