جاده های موزیکال: خیابان هایی که موسیقی می نوازند
به گزارش تور فرانسه، یک مهندس ژاپنی به نام شیزوئو شینودا (Shizuo Shinoda) در حال کنده کاری روی جاده با بولدوزر بود که به طور تصادفی خراشیدگی هایی را روی جاده به وجود آورد. بعد از آن وقتی روی آن جاده رانندگی می کرد متوجه شد که لرزش ایجاد شده از رانندگی روی خراشیدگی ها مانند یک آهنگ شنیده می گردد. در سال 2007 یک تیم مهندسی از مرکز تحقیقات صنعتی هوکایدو (Hokkaido Industrial Research Center) طرح های شینودا را اصلاح کرد و تعدادی جاده موزیکال در ژاپن ساخت. این جاده ها شیارهایی با فواصل بسیار دقیق و تعیین روی سطح شان دارند. بسته به فواصل بین شیارها و عمق شان، حرکت اتومبیل رو آن ها نت های پایین و بالایی را فراوری می نماید و به این وسیله، طراح می تواند یک آهنگ خاص را بسازد. هرچه شیارها به هم نزدیک تر باشند، نت فراوری شده فرکانس بالاتری دارد و زیرتر است؛ البته یکی از عناصر بسیار مهم در این جاده ها سرعت اتومبیل است.
در ژاپن چهار جاده موزیکال وجود دارد. این جاده ها در چهار شهر هوکایدو (Hokkaido)، واکایاما (Wakayama)، شیزوئوکا (Shizuoka) و گونما (Gunma) قرار دارند. همه آن ها آهنگ های متمایزی را فراوری می نمایند. هر یک از آن ها 175 تا 250 متر طول دارند و با کندن هزاران شیار ساخته شده اند. جدای از تابلوهای راهنما که در این جاده ها قرار داده شده اند علامت های رنگی نت های موسیقی روی کف جاده نقاشی شده اند که رانندگان را از ورود به جاده موزیکال مطلع می نماید. شیارها وسط جاده نیستند و در کنار جاده و نزدیک جدول قرار داده شده اند تا رانندگان برای استفاده از آن ها حق انتخاب داشته باشند. برای شنیدن موسیقی، رانندگان باید پنجره های اتومبیل را بالا بکشند و با سرعت 45 کیلومتر در ساعت یک چرخ خود را روی شیارها قرار دهند. حرکت با سرعت بیشتر حس پخش نوار روی دور تند را می دهد و سرعت کم تر عکس این قضیه عمل می نماید.
با تمام این اوصاف اولین جاده موزیکال در ژاپن ساخته نشده است. این جاده در اکتبر 1995 در شهر گیلینگ (Gylling) دانمارک به وسیله دو هنرمند دانمارکی به نام های استین کراروپ (Steen Krarup) و یاکوب فروید-مگنوس (Jakob Freud-Magnus) ساخته شد. در این جاده که نامش آسفالتوفون (Asphaltophone) است از مجموعه نشان گرهای خیابانی چیده شده پشت سر هم استفاده شده تا لرزش ایجاده شده از حرکت اتومبیل روی نشان گرها صدایی را داخل اتومبیل ایجاد کند.
ایده جاده های موزیکال توجه بسیاری از مهندسان را در چندین کشور دیگر جلب نموده است. جاده ای به نام جاده آوازه خوان (Singing Road) در کره جنوبی و در نزدیکی شهر آنیانگ (Anyang) در استان گیئونگی (Gyeonggi) وجود دارد که موسیقی بچگانه مری بره کوچکی داشت (Mary Had a Little Lamb) را اجرا می نماید. بر خلاف سایر جاده های موزیکال، این جاده برای جلب توجه گردشگر ها ساخته نشده و هدف آن بیدار و هشیار نگاه داشتن رانندگان است. جاده آوازه خوان در قسمت خطرناکی از یک بزرگراه واقع شده است که تصادفات فراوانی در آن به دلیل خواب آلودگی و سرعت بالا صورت می گیرد. دلیل 68% تصادفات رانندگی در کره جنوبی بی توجهی، خواب آلودگی یا سرعت بالای رانندگان است.
اولین جاده موزیکال آمریکا در سال 2008 ساخته شد. این جاده موزیکال که در خیابان K K Avenue در شهر لنکستر واقع شده است در ابتدا برای یک آگهی شرکت هوندا ساخته شده بود. جاده موزیکال سیویک که به نام هوندا سیویک نام گذاری شده است 400 متر طول دارد و قسمتی پایانی آهنگ William Tell Overture را فراوری می نماید. اما فواصل نت ها آن قدر زیاد است که صدای فراوری شده شباهت کمی با آهنگ اصلی دارد. بعدها، زمانی که ساکنین از صدای ناهنجار فراوری شده به وسیله شیارها در شب شکایت کردند این شیار ها به خیابان G G Avenue منتقل شدند.
جاده موزیکال دیگری در روستای تیهراس (Tijeras) در استان نیومکزیکو واقع شده است. رانندگی روی این جاده با سرعت 72 کیلومتر در ساعت باعث فراوری موسیقی آمریکای زیبا (America the Beautiful) می گردد. این پروژه با سرمایه گذاری گروه نشنال جئوگرافی و نظارت سازمان حمل و نقل نیومکزیکو انجام شد و انگیزه اصلی ساخت آن تشویق رانندگان برای کم کردن سرعت بود.
منبع: کجارو / amusingplanet.com