مراقب باشید، پیتون ها تقریباً هر چیزی را می توانند ببلعند! - تور فرانسه

خبرنگاران | پیتون های برمه ای غول پیکرند و تا 5 متر نیز رشد می نمایند. اما گشادیِ اعجاب آورِ شکافِ دهانِ آن ها ربطی به طولشان ندارد. آن ها می توانند طعمه هایی به بزرگیِ گوزن یا تمساح را ببلعند.

به گزارش خبرنگاران ، تحقیقِ نو جزئیاتی درباره مار های پیتونِ برمه منتشر نموده که نشان می دهد چگونه این مار ها بر اثر فرگشت ویژگیِ منحصربه فردی به دست آورده اند که به آن ها امکان می دهد فک شان را برای هضم طعمه ای که 6 برابر بزرگ تر از طعمه مار هایی با میزان مشابه است، کِش بیاورند. علی رغم اشتهای متنوع شان، پیتون های وحشیِ برمه که بومیِ آسیاب جنوب شرقی هستند، به علت ازبین رفتنِ زیستگاه های شان به دستِ انسان ها، بسیار آسیب پذیر شده اند.

اما در فلوریدا، جایی که این مار ها به آن آورده شده اند، آن ها انواعی از گونه های بومی را می خورند و با خوردنِ تقریباً هر چیزی که جلو چشم شان است، درحالِ آسیب زدن به زیست بوم منطقه هستند. ایان بارتوزیسک، دانشمندِ محیط زیست در امور محافظت از منطقه جنوب غرب فلوریدا، می گوید: زیست بومِ منطقه به علتِ فعالیتِ این گونه در حالِ تغییراتِ شتابان است.

این محقق و همکارانش به زیست شناسی این مار های غول پیکر و به خصوص به توانایی آن ها در بلعیدنِ هر نوع موجودی که سر راه شان قرار می گیرد، نگاه دقیق تری انداخته اند. آن ها دریافتند مار های برمه ای برای آنکه بتوانند دهان های گشادشان را برای بلعیدنِ طعمه های بزرگ گشادتر نمایند، یک ویژگیِ مخصوص به دست آورده اند: پوستِ ابرکِشسان که در بینِ فکِ پایینی آن ها قرار گرفته و به آن ها اجازه می دهد حیواناتی را ببلعند که اگر این پوست نبود، باوجودِ فک های به شدت متحرک شان، پیروز به انجام این کار نمی شدند. از آنجاییکه مار ها تمایل دارند طعمه را درسته فروببرند و نمی توانند آن را بجوند، گشادیِ شکافِ دهان شان یکی از عوامل مشخص نماینده در میزان چیزی است که می بلعند.

برخلافِ انسان ها و سایر پستانداران، استخوانِ فکِ پایینی در مار ها تثبیت نشده و ارتباطِ آن به یاریِ رباطی کاملاً ارتجاعی با استخوان فکِ بالایی برقرار شده است که همین شرایط به آن ها اجازه می دهد دهان شان را تا آنجا که می گردد باز نمایند. بروس جین، یکی از نویسندگانِ این پژوهش در دانشگاه سین سیناتی می گوید: با اینکه برخورداری از دهانِ به شدت منبسط شونده ویژگی غالبِ مارهاست، اما مار های پیتونِ برمه پوستِ ابرکشسانی در فکِ پایینی خود دارند که باعث می گردد حفره دهانی آن ها خیلی بیش تر از سایر مار ها باز گردد.

جین می گوید: پوستِ کشسان که در سمتِ چپ وراستِ فکِ پایینی جای گرفته است در پیتون ها بسیار فرق دارد. بیش از 40 درصد از شکافِ دهانیِ آن ها از پوستِ کشسان تشکیل داده است.

جین و همکارانش برای آنکه ببینند میزان شکافِ دهانیِ مار های مختلف با جثه شان چه نسبتی دارد، شکافی دهانیِ مار های درختیِ قهوه ای وحشی و دراسارت را با شکافِ دهانی مار های پیتون برمه مقایسه کردند. این مار های کوچک تر که شدتِ سمی بودن آن ها در سطح میانه قرار می گیرد، پرندگان و سایر طعمه های کوچک را در جنگل شکار می نمایند. دانشمندان با میزان گیری مار ها و طعمه های بالقوه شان، توانستند بزرگ ترین حیواناتی که مار ها می توانند بخورند، به علاوۀ فواید خوردنِ طعمه های متفاوت از موش تا خرگوش و تمساح و گوزن های دم سفید را شناسایی نمایند.

داده ها نشان داد که مار های کوچک تر از شکافِ دهانیِ بزرگ تر که به آن ها امکانِ خوردنِ طعمه های بزرگ تر را می دهد، منفعت بیش تری می برند. این یعنی بچه پیتون ها به علتِ آن که می توانند طیفی از طعمه ها را ببلعند، نسبت به سایر مار ها از رجحان قابل ملاحظه ای برخوردارند. جثه بزرگ تر نه تن ها لیستِ غذایی مار ها را گسترده تر می نماید، بلکه به آن ها یاری می نماید خودشان از لیستِ غذای سایر مار ها خارج شوند.

جین می گوید: وقتی این پیتون ها به جثه معقولی می رسند، فقط تمساح ها ممکن است بتوانند آن ها را بخورند، حال آنکه پیتون ها خودشان شکارچیِ تمساح ها هستند.

تحقیقات گذشته نشان می دهند که مار های منقبض شونده ای مثل پیتون های برمه، شکارِ خود ار خفه نمی نمایند بلکه جریانِ خونِ حیوانی بی دفاع را قطع می نمایند.

منبع: Science Alert

ترجمه: سایت خبرنگاران