مقاله: آشنایی با جغرافیای استانی کشور چین
به گزارش تور فرانسه، در میان استان های کشور چین چهار شهرداری وجود داشته که بخشی از یک استان نمی باشد. این مناطق نهادهای مستقلی هستند که به طور مستقیم گزارش خود را به پکن ارائه می کنند. کوچکترین این شهرداری ها تیانجین (Tianjin) با جمعیتی بیش از 10 میلیون نفر و بزرگترین آن ها چانکینگ (Chongqing) با جمعیتی در حدود 30 میلیون نفر است. هنگ کنگ و ماکائو جزء مناطق خاص اداری کشور چین به شمار رفته و اصطلاحا به آن ها SAR نیز گفته می گردد. سابقا این مناطق بخشی از مستعمرات بوده اند که در اواخر دهه 1990 میلادی به کشور چین واگذار شده اند. هنگ کنگ مستعمره انگلستان و ماکائو به عنوان مستعمرات پرتغال بوده است. اقتصاد و سیستم سیاسی متمایز آن ها تحت نظارتی جداگانه از سرزمین اصلی می باشند. SAR ها پول و مجلس کنندگان خود را داشته به طوری که برای مسافران و گردشگران به صورت کشورهایی جداگانه شناخته شده اند. بر مبنای قاعده یک کشور، دو سیستم، دولت چین قول داده تا این شرایط را تا سال 2047 برای مناطق خاص اداری حفظ نماید.
مناطق دیگری نیز وجود داشته که برای سرامایه گذاری تشویق می شوند. دولت ملی در سال 1984 یک برنامه ای را راه اندازی کرد که 14 شهر ساحلی در کنار تمامی مراکز استان ها را برای سرمایه گذاران باز کرد. علاوه بر این بسیاری از برنامه های توسعه اقتصادی در سطح استان های کشور چین و شهرها ایجار شد. اما در هر صورت مناطق ویژه اقتصادی با امکانات خاص و سیستم های مدیریتی پیشرفته ای که برای آن ها وجود دارد همچنان بهترین نقاط برای سرمایه گذاری به شمار می روند.
استان های کشور چین شاممل 22 عدد می باشد. استان آنهوی (Anhui) با مرکزیت هفی (Hefei)، استان فوجیان (Fujian) با مرکزیت فوژو (Fuzhou)، استان گانسو (Gansu) با مرکزیت لانژو (Lanzhou)، استان گوانگدونگ (Guangdong) با مرکزیت گوانگزو (Guangzhou)، استان گویژو (Guizhou) با مرکزیت گوییانگ (Guiyang)، استان هاینان (Hainan) با مرکزیت هایکو (Haikou)، استان هبی (Hebei) با مرکزیت شیجیاژویانگ (Shijiazhuang)، استان هیلانگجیانگ (Heilongjiang) با مرکزیت هربین (Harbin)، استان هنان (Henan) با مرکزیت ژنگژو (Zhengzhou)، استان هوبی (Hubei) با مرکزیت ووهان (Wuhan)، استان هونان (Hunan) با مرکزیت چانگشا (Changsha)، استان جیانگسو (Jiangsu) با مرکزیت نانجینگ (Nanjing)، استان جیانگژی (Jiangxi) با مرکزیت نانچانگ (Nanchang)، استان جیلین (Jilin) با مرکزیت چانگچون (Changchun)، استان لیاونینگ (Liaoning) با مرکزیت شنیانگ (Shenyang)، استان کینقای (Qinghai) با مرکزیت ژینینگ (Xining)، استان شائوژی (Shaanxi) با مرکزیت ژیان (Xian)، استان شاندونگ (Shandong) با مرکزیت جینان (Jinan)، استان شانژی (Shanxi) با مرکزیت تایوان (Taiyuan)، استان سیشوان (Sichuan) با مرکزیت چنگدو (Chengdu)، استان یونان (Yunnan) با مرکزیت کونمینگ (Kunming) و استان ژچیانگ (Zhejiang) با مرکزیت هانگزو (Hangzhou) از جمله استان های کشور چین می باشند.
منبع مقاله: آشنایی با جغرافیای استانی کشور چین