عرق ریختن پروست و آهنگری مارکز، هیچ وقت به انجمن های ادبی نرفتم - تور فرانسه

هرچیزی که می دانید بنویسید.

چند سال پیش در مشورت با یک نویسنده جوان به وی توصیه می کردم درست است که استفاده از تخیل در داستان بسیار لازم است ولی از آن ضروری تر نوشتن درباره وقایع و حوادثی است که برای خودش اتفاق می افتند. پابلو نرودا در یکی از شعرهای خود جمله ای دارد که می گوید وقتی که آواز می خوانم خداوند خلاقیت من را زیاد می کند. شاید بیشتر کارهای من به نظر برسد زاییده تخیل باشد ولی حقیقت این است که تمام کارهای من از همین حوادثی خلق شده است که هر روز در اطراف خودمان می بینیم. زندگی مردم کاراییب چیزی شبیه داستان های تخیلی است.

سخت کار کنید.

مثل بیشتر پیشه ورها مثل نجاری و آهنگری نویسنده ها هم باید سخت کار کنند. شاید نشستن پشت میز تحریر به سختی همین کارهای فیزیکی باشد و در بعضی شرایط به مراتب از آن سخت تر باشد. شاید شما بگویید نشستن پشت میز تحریر کار ساده ای است ولی اگر بخواهید ساعت های متمادی این کار را ادامه دهید، اصول و اساسی را می طلبد که باید قوانین آن را یاد بگیرید. مارسل پروست می گفت: در نویسندگی و خلق آثار عالی تنها 10درصد مربوط به الهام و استعداد است و 90درصد بقیه آن به عرق ریختن نویسنده برمی شود.

از زمان نوجوانی شروع کنید.

از ژوان بوش نویسنده اهل جمهوری دومینیکن شنیده بودم که می گفت: نویسندگی یک شغل دائم است و انجام آن نیاز به تکنیک ها و روش های خاصی دارد. او عقیده داشت بسیاری از تکنیک های نویسندگی باید مثل کارهای دیگر روزمره از صبح زود اجرا شود و نظم خاصی داشته باشد. به عقیده من در اصل نویسنده ها مثل طوطی هستند و یادگیری حرف زدن را باید به طور منظم انجام دهند و این کار از زمان نوجوانی باید شروع شود؛ چون طوطی های پیر دیگر یاد نمی گیرند حرف بزنند.

به جای حاشیه به نوشتن فکر کنید.

بیشتر نویسندگان جوان برای معروفیت برای سردبیران و صاحبان روزنامه مطلب می فرستند تا مشهور شوند؛ ولی باید به آنها گفت که به جای این کار روی نوشته خودشان تاکید و تمرکز کنند چون اگر خوب بنویسند و این کار را خوب بلد باشند، مردم بالاخره نوشته هایشان را می خوانند و اگر خوب نباشند، هیچ وقت آن را نمی پذیرند. خود من تا چهل سالگی به هیچ انجمن ادبی و باشگاه دورهمی نویسندگان جوان نرفتم؛ چون شرکت در این مجامع بیشتر از فایده وقت من را می گرفت.

قوانین را خودتان تعیین کنید ولی به آن ها عمل کنید.

در نویسندگی هر نویسنده ای قوانین خاص خودش را دارد و در اصل خود نویسنده دارای سبک و قوانین خاص خود در این کار است ولی از قلم نیاندازید که قوانین تعیین شده از طریق خود شما باید به طور منظم اجرا شوند. در محتوای نوشتن همین قانون صدق می کند. درست است که تخیل در نوشتن خیلی مهم است ولی از قلم نیاندازید که باید نوشته هایتان نباید از واقعیت دور شود. وقتی کافکا می خواندم، این را فهمیدم که منطق و حتی تحقیقات علمی در نوشتن لازم است.

حقیقت را از قلم نیاندازید.

سال هایی که در شغل روزنامه نگاری بودم این مطلب را به خوبی درک کردم که دروغ اساس کار نوشتن خبر را تشکیل می دهد؛ ولی در نوشتن داستان حقیقت اصل است. وقتی داستانی بر اساس شخصیت ها و روایت دروغ بنویسید، مطمئن باشید خواننده بالاخره متوجه خواهد شد. ولی خب یک تعداد هم باید حقه بلد باشید که در نقاط مختلف از آنها استفاده کنید. هر نویسنده خوبی که من سراغ دارم، از این جور حقه ها در کار خود استفاده کرده است.

به سلامتی اهمیت دهید.

همیشه می گویند که روح سالم در جسم سالم است. ارنست همینگوی برای حفظ سلامتی خود ورزش بوکس انجام می داد. از جسم خود مطمئن باشید. نویسنده ای خوب کارش را انجام می دهد که دارای بدنی سالم باشد. من با این جمله به شدت مخالفم که می گوید نویسنده خوب باید خودش را قربانی کند و مثلاً از مواد مخدر برای الهام بخشی استفاده کند. به نظر من احساس خوب به سراغ کسانی می آید که دارای بدنی سالم باشند؛ نه بدنی رنجور و معتاد.