چه کسی بستنی را اختراع کرد؟ - تور فرانسه

به گزارش خبرنگاران، طبق افسانه های رایج، بستنی به وسیله چینی های باستان اختراع شد که به وسیله مارکوپولو به ایتالیا، کاترین دو مدیچی به فرانسه و از آنجا به وسیله توماس جفرسون به آمریکا آورده شد. با این حال، کشف حقیقت در خصوص این خوراکی محبوب تابستانی کمی دشوارتر است.

نوشیدنی های یخی و دسر ها حداقل از 4000 سال قبل از میلاد وجود داشته اند، زمانی که اشراف در کنار رود فرات یخ خانه هایی ساختند تا از گرمای تابستان بین النهرین دور بمانند.

بر اساس شواهد تاریخی اسکندر مقدونی در قرن چهارم قبل از میلاد، به نوشیدنی های یخی علاقه فراوانی داشته و در مدارک دیگر نیز دیده شده که در سال 62 قبل از میلاد، نرون، امپراتور روم افرادی را به کوهستان های آپنین می فرستاد تا برایش یخ و برف بیاورند، سپس آن را با شربت، پوره میوه یا عسل مخلوط نموده و می خورده است. شواهدی وجود دارد که دوره گردانی در قرن پنجم قبل از میلاد در خیابان های آتن برف می فروختند.

در امپراتوری ایران، مردم افشره آب انگور را روی مقداری برف در کاسه ای می ریختند و آن را به عنوان دسر، مخصوصا هنگام گرمی هوا صرف می نموده اند. برف یا از زیرزمین های سردی به نام یخچال، یا از برف به جامانده روی کوه های اطراف مرکز تابستانه، هگمتانه، برداشت می شده است.

منابعی از سلسله تانگ در چین، نیز نوشیدنی شیرینی را توصیف می نمایند که از شیر گاومیش، یخ و کمی کافور ساخته می شد.

بستنی فروش دوره گرد در ایران زمان قاجار

نوشیدنی های سرد در دنیا اسلام نیز رواج داشت. کلمه انگلیسی sherbet از اصطلاح ترکی برای دسته وسیعی از نوشیدنی های شیرین گرفته شده است که اغلب با برف تهیه شده از انبار ها خنک می شوند. فالوده، خوراکی ایرانی نیز، قدمت آن به قرن ها قبل برمی گردد. در هند، امپراتوران مغول کولفی را می چشیدند، یک بستنی تهیه شده از شیر غلیط منجمد شده که در قالب تهیه می شد.

اولین بستنی ها و آب یخ های اروپایی (شربت) احتمالاً در اوایل دهه 1600 در ایتالیا ساخته شده اند (یک قرن پس از اینکه کاترین دو مدیچی نوجوان فلورانس را ترک کرد تا ملکه فرانسه گردد). توصیف دسر های یخ آبی به دهه 1620 برمی گردد و در اواسط قرن آن ها یکی از ویژگی های جشن ها در پاریس، فلورانس، ناپل و اسپانیا بود. در سال 1672 الیاس اشمول انگلیسی ثبت کرد که یک بشقاب بستنی در یک ضیافت برای شاه چارلز دوم سرو شده است. در سال 1694، آنتونیو لاتینی، مهماندار ناپلی، دستور العملی را برای آشپزی شیری شبیه بستنی که با کدو حلوایی تزئین شده بود را منتشر کرد.

و پایان آغاز به کار نخستین کارخانه فراوری بستنی

بستنی با استعمارگران اروپایی از اقیانوس اطلس عبور کرد و در اوایل سال 1744 به وسیله بانوی اول مریلند (مریلند از سیزده استان اولیه مستعمره آمریکا در زمان حکمرانی انگلستان) سرو شد. جورج واشنگتن در سال 1784 یک بستنی ساز مکانیکی برای ملک خود در مونت ورنون خرید، همان سالی که توماس جفرسون احتمالاً برای اولین بار وقتی به عنوان دیپلمات در پاریس خدمت می کرد. طعم بستنی را چشید. در دوران ریاست جمهوری، جفرسون حداقل شش بار در کاخ ریاست جمهوری بستنی سرو کرد. جفرسون در طول عمر یادداشت ها و نوشته های فراوان، فقط ده دستور غذا نوشت که یکی از آن ها بستنی وانیلی به سبک فرانسوی بود که با زرده تخم مرغ غنی شده، تهیه می شد.

در اواخر قرن نوزدهم، آمریکا کانون نوآوری بستنی بود. یک داروساز اهل فیلادلفیا مدل های جدیدی از بستنی را در سال 1874 عرضه کرد.

اما نخستین کارخانه صنعتی بستنی سازی دنیا در سال 1851 در مریلند، کار خود را آغاز کرد و بعلاوه نخستین مغازه بستنی فروشی در آمریکا در سال 1776 در نیویورک آغاز به کار کرد. مهاجران آمریکایی اولین کسانی بودند که اصطلاح ice cream را به کار بردند.

اما بستنی به صورت رسمی در سال 1923 ثبت اختراع شد. هم شرکت Dairy Queen و هم شرکت Carvel ادعا می نمایند که اولین بستنی نرم را در اواسط دهه 1930 ساخته اند.

امروزه بستنی و عموزاده های سرد آن در سراسر دنیا شناخته شده و محبوب هستند، حتی به قطب جنوب نیز وارد می شوند، جایی که دستگاه اتومات سرو بستنی یک دلگرمی بزرگ است برای دانشمندانی که در ایستگاه های تحقیقاتی کار می نمایند.