استفاده از دی سولفید مولیبدن برای توسعه شبکیه بیونیک - تور فرانسه

به گزارش گروه دانشگاه خبرنگاران، محققان چینی رهیافتی برای توسعه سیناپس های مصنوعی ارائه کردند که در آن از لایه های نازک از جنس MoS 2 استفاده شده است. این فناوری برای توسعه شبکیه بیونیک، رباتیک و پروتز های چشم قابل استفاده است.

یک راهکار فناورانه تازه که سیستم های کم مصرف را برای استفاده در چشم های بیونیک فراهم می نماید، به طور مشترک به وسیله موسسه فناوری هاربین در چین و دانشگاه نورثومبریا توسعه داده شده است. ریچارد فو از دانشگاه نورثومبریا با همکاری یک گروه تحقیقاتی به رهبری پینگان هو از موسسه هاربین این فناوری را ارائه نموده اند.

ریچارد فو این روش تازه پیشرفته برای کنترل دستگاه های سیناپسی مصنوعی مورد استفاده در شبکیه های بیونیک، ربات ها و پروتز های چشم، را به عنوان یک پیشرفت مهم توصیف کرد.

این تیم تحقیقاتی نشان دادند که تزریق عناصر فلز نرم، ایندیم، به ماده دو بعدی به نام دی سولفید مولیبدن (MoS 2)، می تواند راهنمایی الکتریکی را در این ماده بهبود بخشد و مصرف انرژی سیناپس های نوری مورد استفاده در توسعه چشم های بیونیک را کاهش دهد.

در قدم بعد این فناوری در ساختار شبکیه الکترونیکی مورد آزمایش نهاده شد و معین شد که عملکرد های تشخیص تصویر با کیفیت بالا را دارد.

نتایج این کار در قالب مقاله ای در نشریه Advanced Materials به چاپ رسیده است.

پروفسور فو که در حوزه حافظه، لایه های نازک پیزوالکتریک، نانومواد و دستگاه های نانو متخصص است، شرح داد: سیستم های بصری کنونی بر اساس حسگرها، حافظه ها و واحد های پردازشی جدا شده از هم هستند. این سیستم ها اغلب مصرف انرژی بالایی دارند و در انجام وظایف پیچیده یادگیری و پردازش تصویر مشکل دارند. بنابراین، روش تازه پیشرفته ما برای نسل بعدی سیستم های بصری مصنوعی اهمیت زیادی دارد.

ایمپلنت های چشم بیونیک در داخل ساختار های موجود چشم یا در مغز کار می نمایند. آن ها برای دستیابی به اهداف بینایی عملکردی طراحی شده اند. چندین ایمپلنت چشم بیونیک در حال توسعه هستند، اما در حال حاضر تعداد بسیار کمی در دسترس هستند و فقط برای نابینایی ناشی از بیماری های خاص چشم مناسب هستند. با این حال، با ادامه تحقیقات، افراد بیشتری ممکن است به زودی از چشم های بیونیک با فناوری بالا بهره مند شوند.

ایده های نوآورانه پروفسور فو قبلاً به پیشرفت در ابزار های تشخیصی و حسگر های زیستی مبتنی بر مواد پیزوالکتریک، الگوبرداری و دستکاری سلول یاری نموده است. او بعلاوه به علت کار در زمینه پیشرفت لایه های نازک حافظه و پلیمر های مورد استفاده در جراحی میکروسکوپی و دارورسانی معروفیت بین المللی دارد. او مواد هوشمند نانوساختار را برای کاربرد های حسگری گاز و انرژی های تتازهپذیر توسعه داده است.