سرمایه گذاری در زیرساخت ها برای یک احیای سبز - تور فرانسه

به گزارش Mckinsey، موفقیت در گرو این است که همه طرف ها - یعنی صاحبان دارایی، سرمایه گذاران و سیاستگذاران - این ریسک ها را شناسایی و آن ها را مدیریت کنند. آن ها باید به روز باشند و بدانند چگونه سیاست ها و قوانین برای رسیدن به اقتصاد کربن صفر ایجاد می شوند و سرمایه اولیه برای پیشرفت پروژه ها تامین می شود. ریسک ها زیادند، اما توسعه این پروژه های زیرساختی، جنبه مهمی از احیای مالی بعد از کروناست. اما احیای مالی چگونه با برنامه ریزی های سبز هماهنگ می شود؟ احیای به اصطلاح سبز، باعث انعطاف پذیری در زیرساخت ها می شود تا پروژه های کربن صفر قابل اجرا باشند. چالشی که وجود دارد، شناسایی فرصت ها برای به کارگیری تکنولوژی های نو یا به روز کردن دارایی های موجود است. به علاوه، شرکت ها باید تصمیم بگیرند چه زمانی دارایی های متروک (دارایی هایی که ارزش آن ها به واسطه تغییر تقاضا از دست رفته است)، مثل تولید برق با سوخت های فسیلی را که به خاطر تحولات قانونی یا تغییرات بازار، به خاتمه عمر مالی خود نزدیک می شوند، کنار بگذارند. در سال های آینده، صاحبان دارایی ها باید بدانند بازار ها چگونه تحت تاثیر تحولات انرژی قرار می گیرند و بر اساس قوانین و سیاست های اقلیمی تصمیم گیری و مشارکت های دولتی-خصوصی را دنبال کنند.

چالش جدی دارایی های متروک

افزایش دیجیتال سازی، انرژی پاک، خودرو های برقی و دیگر حوزه های نوآوری، فرصت های سرمایه گذاری زیادی به وجود می آورند. اما شرکت ها باید این فرصت ها را همراه با چالش هایی که دارایی های متروک ایجاد می کنند، به دقت مدیریت کنند.

به عنوان مثال، در بریتانیا، نیروگاه هایی که سوخت آن ها زغال سنگ است، زودتر از سال 2025 از شبکه خارج نخواهند شد. در حالی که زغال سنگ، همچنان منبع اصلی تولید برق برای برخی کشور های اتحادیه اروپاست، تعهد به اهداف انتشار صفر کربن نیازمند این است که اتحادیه از منابع انرژی پاک نو استفاده کند. حوزه دیگر، زیرساخت های نفت و گاز است. در سطح جهانی، سوالات زیادی وجود دارد که صاحبان دارایی باید بپرسند - مثلا، استفاده از وسایل نقلیه با موتور های درون سوز، چه زمانی قرار است به طور کامل ممنوع شود؟ مصرف کنندگان با چه سرعتی به خودرو های برقی روی می آورند؟ اقتصاد ها با چه سرعتی به سوی انرژی سبز می فرایند؟ به طور مشابه، یکسری درآمد های ثابت مثل عوارض جاده ای یا بزرگراه ها، دیگر چندان قابل پیش بینی نیستند، چون در 10 سال آینده، ترافیک خودرو کمتر خواهد شد. اگر اقتصاد ها بخواهند اهداف تغییرات اقلیمی را محقق کنند، مقامات هم در بخش دولتی و هم بخش خصوصی، باید چالش های دارایی های متروک را مدنظر قرار دهند، به آخرین تغییرات در قوانین توجه کنند، و مشخص کنند چه زمانی باید فرصت ها را دنبال کرد و چه زمانی باید آن ها را رها کرد. به عنوان مثال، آیا منطقی است که با مهندسی معکوس، کربن را جذب و ذخیره کرد یا گزینه های نوتر و پاک تری را معرفی کرد؟

پرسش های حیاتی برای احیای سبز

چگونگی همراه شدن با یک احیای سبز، نیازمند تحولی بزرگ در نقش زیرساخت ها در اقتصادهاست. پرسش های زیر می توانند در مشخص راستا این صنعت، مفید باشند.

صاحبان دارایی های فعلی و سرمایه گذاران آینده، چطور می توانند ریسک را مدیریت و فرصت ها را شناسایی کنند؟ سرمایه گذاران و صاحبان دارایی ها، باید از سرعت تحول طی 10 تا 15 سال آینده خبر داشته باشند و بدانند کدام بازار ها به طور کامل تغییر خواهند کرد. یک دیدگاه واضح از چالش ها می تواند به شناسایی فرصت ها کمک کند و مهم تر از آن، از ریسک های دارایی های متروک بکاهد.

سرمایه گذاران چطور باید سیاست های فعلی تغییرات اقلیمی را در تصمیم های خود بگنجانند؟ دارایی ها باید در برابر آینده ضد ضربه باشند. مثلا، دارایی هایی که در منطقه ها ساحلی واقع شده اند، به سرمایه گذاری اساسی نیاز دارند تا انعطاف خود را در برابر تغییرات اقلیمی به سطحی برسانند که ارزش آن ها را برای دهه های متمادی حفظ کند. در مقابل، پمپ بنزین ها احتمالا با تغییر قوانین به سمت استفاده بیشتر از خودرو های برقی، تا سال های آینده با کاهش تقاضا روبرو خواهند شد. همچنین تکنولوژی ها و استارت آپ های زیادی در حال ظهورند که سریع ترین و پاک ترین راهکار ها را ارائه می کنند. بنابراین، صاحبان دارایی ها باید چالش های فنی و مالی را شناسایی کنند و در پی مشارکت هایی باشند که به نفع همه طرف ها باشد.

سیاستگذاران چگونه می توانند به دستورالعمل های کربن زدایی دست یابند؟ سرمایه گذاری در زیرساخت ها برای کربن زدایی، نیازمند افق چنددهه ای برای دارایی هاست. در یک دنیای پرابهام که شرایط آن دائما تغییر می کند و تکنولوژی همواره در حال پیشرفت و تکامل است، شرکت ها و سیاستگذاران باید برای اجرای تغییر واقع بین باشند و دولت ها باید در مورد تغییر سیاست های خود شفاف عمل کنند. مثلا در آمریکا، تغییر هم در سطح فدرال و هم در سطح ایالتی اتفاق می افتد.

در نهایت، توصیف زیرساخت قابل سرمایه گذاری هم نقش مهمی دارد. یکسری عناصر تکنولوژی نو هستند که برای پیشرفت به حمایت دولت ها نیاز دارند. تکنولوژی ها یا دارایی های نسبتا نو

- مثل باتری های قوی تر، نیروگاه های بادی- دریایی شناور، خودرو های برقی و گاز هیدروژن - به مدل های سرمایه گذاری متفاوتی نیاز دارند تا با کمترین ریسک، بیشترین کارآیی را داشته باشند. تصمیم هایی که امروز از طریق صاحبان دارایی ها، سرمایه گذاران و سیاستگذاران اتخاذ می شود، نباید سرسری گرفته شوند، چون بر نسل های آینده تاثیرگذار است. اقدام هر چه سریع تر نه تنها حیاتی است، بلکه قاطعانه بودن آن الزامی است. به طور مشابه، انتظارات اجتماعی از آنچه کار درست تلقی می شود، در حال تغییر است؛ از جمله اینکه دارایی ها چگونه مدیریت می شوند و منابع مالی کجا سرمایه گذاری می شوند. فرصت ها رو به افزایشند، اما موانع موفقیت هم بیشتر و بیشتر می شوند.

در نهایت، رسیدن به بهترین نتیجه، نیازمند مطرح کردن پرسش های درست است.