هزینه ده ها میلیون دلاری آمریکا برای شعله ور نگهداشتن آتش فتنه - تور فرانسه

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران،دولت آمریکا به یاری متحدین خود به ویژه انگلیس برنامه ریزی گسترده ای را طی سال های قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 برای ایجاد بی ثباتی و براندازی احتاقتصادی در ایران انجام دادند. این برنامه ریزی ها با هزینه های هنگفت برای ایجاد دفاتر فرماندهی و آموزش در خارج از ایران آغاز شد. التبه شکست در پروژه اغتشاشات خیابانی بعد از اعلام نتایج انتخابات سرانجام داستان نبود و آمریکایی ها در سالهای بعد برای روشن نگه داشتن آتش فتنه مبالغ زیادی را هزینه کردند.

خانم کلینتون در کتاب خاطراتش به حمایت های اقتصادی گسترده از مخالفین در ایران و سایر کشورهایی که به نحوی مورد هدف کاخ سفید به حساب می آمدند اشاره می نماید. التبه با توجه به اسناد منتشر شده از وزارت خارجه آمریکا در سال 2006 مبنی بر قرار دریافت ایران در الویت اول سیاست خارجی، به نظر می رسد عمده هزینه های صرف شده از بودجه حمایت و آموزش مخالفین در کشورهای هدف آمریکا در راستای حمایت و تقویت مخالفین در ایران هزینه شده باشد.

گزارش پیش رو نگاهی است مستند به بخشی از حمایت های اقتصادی آمریکایی ها در حمایت از فتنه گران قبل و بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال 88. البته برنامه هایی که در اینجا به آنها اشاره شده است تنها بخش کوچکی از برنامه های اقتصادی حمایت از مخالفان در ایران است که در گزارش ها آینده کوشش خواهد شد به معرفی منابع تامین نمایند اقتصادی فتنه گران در ایران پرداخته گردد.

آیرا کورزبان وکیل ژان برتراند آریستاید رئیس جمهور هائیتی زمانی در یک سخنرانی جالب گفت چرا تا کنون در آمریکا کودتا شکل نگرفته است؟ چون در واشنگتن سفارت آمریکا وجود ندارد.[1]

این اظهارات آقای وکیل بیراه نبود چون موکل وی بعد از متهم شدن به تقلب در انتخابات با کودتایی به طراحی واشنگتن که در آن موقع پنجاه و ششمین کودتای آمریکا در کشورهای دیگر قلمداد می شد از قدرت کنار رانده شده بود. بعد از کودتا هم یک هواپیمای آمریکایی رئیس جمهور هائیتی را ربود و وی را به خارج از کشور منتقل کرد.[2] آقای آریستاید در گفت وگویی با شبکه خبری سی ان ان در آن موقع گفت که آمریکایی ها به او گفته اند بهتر است برای جلوگیری از خون ریزی بیش تر کشور را ترک کند.

کودتایی که در فوریه سال 2004 علیه آریستاید، رئیس جمهور هائیتی صورت پذیرفت در آن سال یا سال های نزدیک به آن عیناً یا به طور مشابه برای رهبران بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی و لاتین و مناطق دیگر انجام می شد.

کشورهای کوبا (2008)[3]، کنیا (2007)[4]، پاکستان (2007) [5] ونزوئلا(2002) [6]، هندوراس (2009) [7]، صربستان (2000)، و بسیاری از کشورهای دیگر تنها بعضی از کشورهایی بودند که هدف آمریکا برای تغییر حکومت واقع شده بودند. شائبه تقلب در انتخابات، اغلب دستاویز مناسبی برای ایجاد تظاهرات های عمومی و کوشش برای براندازی نظام های حاکم در این کشورها بود. ایران هم یکی از کشورهایی بود که به ویژه از سال 2005 به بعد هدف برنامه ریزی های آمریکا نهاده شده بود.

همزمان با روی کار آمدن دولت دوم جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری وقت آمریکا در سال 2005 موقعیت منطقه ای ایران به گونه ای بود که واشنگتن را به اقداماتی فوری برای جلوگیری از گسترش نفوذ تهران در منطقه ترغیب می کرد. حمله آمریکا به عراق دولتی را در این کشور مستقر نموده بود که عوض آن که تضمین نماینده منافع واشنگتن باشد به متحدی برای تهران تبدیل شده بود. این بود که دولت بوش آغاز سیاستهایی جسورانه و فعال در قبال ایران را ضروری می دید و به همین دلیل کاندولیزا رایس را به سمت وزیر خارجه انتخاب کرد. زمانی که رایس به این سمت انتخاب شد نوعی دو دستگی در وزارت خارجه آمریکا در قبال ایران حاکم بود: عده ای خواستار سیاست هایی برای تغییر نظام ایران بودند و عده ای دیگر با توجه به تجربه براندازی در عراق که به استقرار حکومتی مغایر با میل آمریکا منجر شده بود تغییر رفتار ایران را راه مناسب تری برای حل چالش ایران می دیدند. [8]

کاندولیزا رایس برای ایجاد مصالحه بین این دو گروه سیاستی را برگزید که ترکیبی از دیدگاه های دو طرف مناقشه بود. وزارت خارجه تحت امر او کوشش کرد آشکارا بعضی از لفاظی ها و برنامه های هواداران تغییر حکومت ایران را در دستور کار قرار دهد و در همان حال به گروه دیگری که هوادار کوششهایی دیپلماتیک برای تعامل با ایران بودند هم میدان بدهد. نتیجه این که وزارت خارجه آمریکا برنامه ای فعال را نه برای تغییر حکومت ایران بلکه برای براندازی نرم یا آن چه استحاله نظام از درون خوانده شده بود، آغاز کرد. اولین چیزی که کاندولیزا رایس برای دستیابی به این هدف به آن احتیاج داشت برقراری ارتباط با مخالفان داخلی بود.

رایس به دو ابزار مهم احتیاج داشت: زبان و فرهنگ. در مارس 2006 سیاست خارجی آمریکا با تمرکز بر این ابزارها شکل گرفت. اولین اقدام رایس استخدام ده ها کارشناس فارسی زبان در وزارت خارجه و اعزام آن ها به کشورهای مجاور ایران بود.

[9]

رایس سپس دفتری به نام دفتر امور ایرانیان را تأسیس و برای پیش برد برنامه های آن 75 میلیون دلار بودجه از کنگره مطالبه کرد. رایس گفت این بودجه قرار است صرف توسعه پخش برنامه های شبکه های فارسی زبان مانند صدای آمریکا، ارتباط با مردم ایران در قالب برنامه های فرهنگی و علمی مانند برنامه Exchange (مبادله نفرات و گروه ها) و تقویت گروه های هوادار دموکراسی در ایران منجر گردد. در آن موقع بسیاری از مقامات آمریکایی در گفت وگو با رسانه های مختلف هدف از رویکرد جدید وزارت خارجه آمریکا را تغییر نظام ایران از درون عنوان می کردند. [10] [11]

فعال شدن برنامه های مبادله در سال 2006 بعد از 25 سال وقفه تحرک دیگری بود که کاندولیزا رایس با استفاده از آن کوشش کرد در لفافه ارتباطات فرهنگی با مخالفان ایران ارتباط بگیرد.[12]

در سیاست خارجی کاندولیزا رایس چنان که گفتیم عناصری از برنامه های تغییر حکومت هم دیده می شد. یاری های اقتصادی به مخالفان، برگزاری دوره های آموزشی برای مخالفان ایرانی، در نظر دریافت بودجه های اقتصادی برای ارائه طرح های مخالف با نظام به وزارت خارجه آمریکا و غیره تنها بخشی از این اقدامات بود.

حمایت های اقتصادی از مخالفان ایرانی بخش دیگری از اقداماتی بود که از زمان روی کار آمدن رایس شدت گرفت و البته این سیاست ها در سال های بعد و در دوران ریاست جمهوری اوباما هم ادامه یافت.

بنیاد اعانه ملی دموکراسی (NED) که یکی از بازوهای مهم اقتصادی آمریکا برای براندازی در کشورهای دیگر بود از مهم ترین کانال های حمایت فعال از گروه های مخالف ایران در سال های پس از رایس بود. بر اساس اطلاعاتی که در سال 2009 روی وب سایت این مؤسسه قرار داشت این موسسه بین سال های 2005 تا 2007 مبلغ 345 هزار دلار به بنیاد عبادالرحمن برومند از گروه های معاند با نظام جمهوری اسلامی یاری نموده است.[13] گروه دیگری به نام نیاک (NIAC) یا شورای ملی ایرانی ـ آمریکایی نیز یکی از موسساتی است که از NED پول دریافت می نماید.

بسیاری از افراد مخالف با نظام جمهوری اسلامی با این بنیاد ارتباط دارند و از آن یاری اقتصادی دریافت نموده اند: هاله اسفندیاری، رامین جهانبگلو، سیامک نمازی، حسین بشیریه، شیرین عبادی و منوچهر محمدی از افراد مرتبط با این سازمان هستند.[14] [15]

غیر از NED برنامه های دیگری هم از زمان روی کار آمدن رایس فعال شدند. صندوق دموکراسی ایران[16] برنامه دیگری بود که دولت بوش در راستای تحولات جدید وزارت خارجه در سال 2006 آغاز کرد. به گفته کاندولیزا رایس بودجه 66 میلیون دلاری در نظر گرفته شده برای این برنامه قرار بود با ایجاد وب سایت و فناوری های نوین، ایجاد سازمان های مردم نهاد و ارتباطات علمی و فرهنگی به برقراری ارتباط با مردم ایران بپردازد.

بعد از روی کار آمدن دولت باراک اوباما برنامه های بنیاد اعانه ملی دموکراسی کماکان ادامه یافت. بنا به آن چه در سال 2009 روی سایت کاخ سفید نهاده شد دولت اوباما در این سال اقتصادی بودجه ای برابر 80 میلیون دلار برای بنیاد اعانه دموکراسی در نظر گرفته بود. 699 میلیون دلار دیگر هم به گسترش برنامه های تلویزیونی اختصاص یافت که که رادیو آزاد اروپا و صدای آمریکا را شامل می شد. [17]

مرکزی به نام مؤسسه بین المللی جمهوری خواستار که نقش پررنگی در انقلاب های رنگی و کودتا در سایر کشورها داشت هم یکی از بازوهای جنگ نرم آمریکا بود که تحرکاتی را در ارتباط با ایران آغاز نموده بود. این مؤسسه که از طرف وزارت خارجه آمریکا و کنگره تأمین اقتصادی می شد، در روزهای آغازین حضور کاندولیزا رایس در وزارت خارجه آمریکا در شهر دوبی اقدام به برگزاری دوره های براندازی نرم برای فعالان و گروه های مخالف ایران نموده بود.

مؤسسه بین المللی جمهوری خواستار سال ها قبل در سال 2000 با تشکیل یک گروه فعال دانشجویی به نام آپتور و آموزش روش های مبارزه و براندازی نرم به آن ها توانست دولت قانونی صربستان را سرنگون کند.

پایگاه خبری آسیا تایمز افشا کرد در سال 2005 سه نفر از اعضای جنبش دانشجویی آپتور اقدام به برگزاری کارگاهی با موضوع حقوق بشر برای فعالان ایرانی در دوبی کرد و به آن ها همان روش هایی را آموزش داد که مؤسسه بین المللی جمهوری خواستار 5 سال پیش تر با آموزش آن ها دولت میلوشویچ در صربستان را سرنگون نموده بود.

یکی از کسانی که در این کارگاه شرکت نموده بود درباره آن چنین گفت: این طور که من متوجه شدم، ایده این بود که فعالان به گونه ای تربیت شوند که همانند جنبش آپتور در صربستان با استفاده از روش های مختلف بتوانند در نقش پرووکاتور ظاهر شوند و با ایجاد زمینه برای اغتشاش دانشجویان دولت را به سرکوب وادار نمایند و سپس از این موضوع به عنوان بهانه ای برای ایجاد تظاهرات های عمومی که خودجوش به نظر می رسد استفاده نمایند.

در مقاله آسیا تایمز اشاره ای به هویت آمریکایی هایی که نظارت بر این دوره های آموزشی را به عهده داشته اند نشده است اما با توجه به شباهت روشهایی که مؤسسه بین المللی جمهوری خواستار برای دانشجویان صرب تبار فراهم می نموده این مؤسسه را احتمالاً می توان دست کم یکی از مؤسسات فعال در برگزاری این کارگاهها دانست.

دولت اوباما با ژست تعامل با ایران روی کار آمد به همین دلیل در ابتدای کار کوشش کرد برای حمایت از مخالفان ایرانی درخواست بودجه نکند. در عوض، دولت اوباما برای آن که حمایت ها از مخالفان جنبه های غیرآشکارتری داشته باشد بودجه های مربوط به آن چه برنامه های ترویج دموکراسی خوانده می شد را را به برنامه ای جدید به نام برنامه دموکراسی خاور نزدیک[18] منتقل کرد. همان طور که در شکل زیر دیده می گردد دولت اوباما در ابتدا برای این برنامه 25 میلیون دلار و در سال های بعد، 40 میلیون دلار درخواست کرد.

بودجه های درخواستی از کنگره آمریکا برای حمایت از مخالفان بین 2004 تا 2011

به استناد گزارشی که اندیشکده کارنگی منتشر نموده اوباما و سایر مقامات آمریکا در ماه های اول آغاز به کار دولت استفاده از واژه های مربوط به حمایت از ترویج دموکراسی یا واژه های دیگری که دولت های قبلی از آن ها برای حمایت از مخالفین استفاده می کرد، اجتناب می کردند. با این حال، انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 به گونه ای پیش رفت که مخفیکاری امکانپذیر نبود.

در ابتدای حوادث ریاست جمهوری سال 1388 اوباما ابتدا کوشش کرد بر وسوسه ها برای حمایت از آشوبگران غلبه کند. البته چنانکه هیلاری کلینتون در کتاب خاطراتش می نویسد دولت در پشت پرده حمایت از مخالفان را در دستور کار داشت و به عنوان مثال خود کلینتون از شرکت توئیتر خواسته بود تعمیرات سایتش را به زمان دیگری موکول کند تا آتش اغتشاشات در تهران سرد نگردد. با این حال، در ماه های بعد که به تدریج از دامنه حضور آشوبگران در خیابان ها کاسته می شد دستگاه های مختلف آمریکا هم پرده پوشی را کنار گذاشته و حمایت ها از مخالفان را علنی تر می کردند.

اولین اقدام را کنگره آمریکا در تابستان سال 2009 صورت داد. در 24 ژوئیه 2009 مجلس سنا قانونی به نام قربانیان سانسور در ایران را تصویب کرد که به دولت اجازه می داد 30 میلیون دلار برای افزایش برنامه های شبکه های فارسی زبان مانند صدای آمریکا و فعالیت رادیو فردا اختصاص دهد.

از مفاد دیگر این قانون اختصاص 20 میلیون دلار برای فراهم آوردن ابزارهای ارتباطی و مقابله با سانسور اینترنت در ایران بود.

در ژانویه سال 2010 دولت آمریکا هم با صراحت بیش تری به حمایت از اغتشاشگران انتخابات ایران پرداخت و کوشش کرد پیکر اعتراضاتی که در حال مرگ بود را جانی دوباره ببخشد. کلینتون با اشاره به تنش های بعد از انتخابات در ایران آشکارا به حمایت از اغتشاشگران پرداخت و از کوشش دولت برای اجرای قانون قربانیان سانسور اینترنت در ایران اطلاع داد.

در ماه های بعد کنگره آمریکا قانونی موسوم به قانون جامع تحریم و منع سرمایه گذاری ایران را تصویب کرد که ضمن تشدید تحریم ها، محدودیت های مربوط به صادرات فناوری هایی که معترضان می توانند از آن برای تشکیل تجمعات استفاده نمایند را حذف کرد.

دولت اوباما علاوه بر این حمایت های اقتصادی آشکار، در خط سیر دیگری به کوشش برای تشکیل ائتلافی جهانی برای تشدید تحریم ها علیه ایران ادامه می داد. آمریکا در نهایت توانست در سال 2010 با جلب رضایت روسیه و چین قطعنامه 1929 را در شورای امنیت به تصویب برساند: قطعنامه ای که بعدها زیربنای حقوقی تمامی تحریم های یکجانبه علیه ایران را فراهم آورد. [1] لینک آمریکا چگونه در یک کشور کودتا می نماید

[2] Aristide says U.S. deposed him in coup detat Link [3] In Rare Study, Cubans Put Money Worries First Link

[4] A Deal We Can Live With Link [5] Most Want Musharraf to Quit, Poll Shows Link

[6] GOP organization linked to dirty politics, attempted coups, building democracy for US Link [7] Why American democracy promotion rings hollow in the Middle East link

[8] Condis Conundrum [9] U.S. to sharpen focus on Iran Link

[10] U.S. Expands Aid to Irans Democracy Advocates Abroad, Link [11] A bid to foment democracy in Iran, Link

[12] اعزام 31 گروه ایرانی به آمریکا با پروژه تبادل لینک [13] Has the U.S. Played a Role in Fomenting Unrest During Irans Election? Link

[14] Iranian Democracy Under Seige Link [15] Haleh Esfandiari Link

[16] Iran Democracy Fund [17] Iran, the NED, and Opposition to the ‘Democracy Fund Link

[18] Near East Democracy Program [1] لینک آمریکا چگونه در یک کشور کودتا می نماید

[2] Aristide says U.S. deposed him in coup detat Link [3] In Rare Study, Cubans Put Money Worries First Link

[4] A Deal We Can Live With Link [5] Most Want Musharraf to Quit, Poll Shows Link

[6] GOP organization linked to dirty politics, attempted coups, building democracy for US Link [7] Why American democracy promotion rings hollow in the Middle East link

[8] Condis Conundrum [9] U.S. to sharpen focus on Iran Link

[10] U.S. Expands Aid to Irans Democracy Advocates Abroad, Link [11] A bid to foment democracy in Iran, Link

[12] اعزام 31 گروه ایرانی به آمریکا با پروژه تبادل لینک [13] Has the U.S. Played a Role in Fomenting Unrest During Irans Election? Link

[14] Iranian Democracy Under Seige Link [15] Haleh Esfandiari Link

[16] Iran Democracy Fund [17] Iran, the NED, and Opposition to the ‘Democracy Fund Link

[18] Near East Democracy Program

منبع:مشرق

خبرنگاران: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می گردد.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها