همه جیز راجع به بیماری انقباض دوپویترن

به گزارش تور فرانسه، بیماری دوپویترن یا انقباض دوپویترن انقباض و جمع شدگی انگشتان دست و یا پا است که بدلیل بیش رویش نیام کف دست یا پا و جمع شدگی آنها، انگشتان در حالت فلکسیون، ثابت می مانند. این بیماری که دلیل ناشناخته دارد برای اولین بار به وسیله جراح و کالبدشکاف فرانسوی بارون گیوم دوپویترن در سال 1831 گزارش و درمان شده است.

همه جیز راجع به بیماری انقباض دوپویترن

انقباض دوپویترن چیست؟

انقباض دوپویترن یا بیماری کف دست ، حالتی است که در آن فاشیای کف دست و انگشتان سفت و ضخیم می شوند این تغییر شکل در دست به طور تدریجی با گذشت زمان ایجاد می شود.

با آغاز پیشرفت انقباض دوپویترن، قسمت های بیشتری از فاشیا به دلیل تشکیل گره های بافتی در زیر پوست بسیار ضخیم می شوند. این منجر به کوتاه شدن فاشیا می شود. این شرایط به طور عمده انگشتانی را که از شست فاصله دارند را تحت تأثیر قرار می دهد. این شرایط ممکن است شامل انگشتان چهارم و پنجم باشد.1

علائم انقباض دوپویترن چیست؟

این شرایط از ضخیم شدن کف دست آغاز می شود. با پیشرفت بیماری، پوست کف دست شما ممکن است منقبض یا فرورفته باشد. یک توده بافتی محکم در کف دست آغاز به شکل گیری می نماید. این توده بافت ممکن است به لمس بسیار حساس باشد، اما معمولاً دردناک نیست.

در مراحل بعدی انقباض دوپویترن، تارهای بافت در زیر پوست آغاز به تشکیل می نمایند. این منجر به تشکیل گره های کف دست شما می شود. حتی می تواند تا انگشتان شما انتشار یابد. انقباض دوپویترن می تواند انجام برخی فعالیت ها را با استفاده از دست برای فرد سخت کند.

ممکن است فرد در انجام فعالیت های روزمره مسائل زیادی داشته باشد. از آنجا که انگشت شست و اشاره معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرند، بیشتر افراد با عملکردهای حرکتی خوب مانند نوشتن و نگه داشتن اشیاء سبک، ناراحتی یا ناتوانی ندارند.

انگشتان ممکن است بیشتر به سمت کف دست شما کشیده شوند. دو انگشت آخر دورترین فاصله از انگشت شست معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرند. گاهی اوقات، انگشت میانی نیز ممکن است درگیر شود. این شرایط بندرت انگشت شست و انگشت را تحت تأثیر قرار می دهد. انقباض دوپویترن می تواند در هر دو دست اتفاق بیفتد. اما در بیشتر مواقع بیشتر یک دست معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرد.

به طور کلی علائم شایع ممکن است شامل موارد زیر باشد:

انگشتان به جلو کشیده می شوند.

دست شما نیز قادر به کارکردن نیست.

نمی توانید دست خود را صاف روی یک میز و کف دست بگذارید (به آن آزمایش میز)

یک یا چند توده کوچک (گره) در کف دست. با گذشت زمان، حساسیت معمولاً از بین می رود.

گره ها ممکن است ضخیم شده و منقبض یا سفت شوند. این می تواند باعث ایجاد نوارهای ضخیم بافتی در زیر پوست کف دست شود.

گودالها یا شیارهای موجود در پوست به وسیله انگشت منقبض شده فشرده می شوند. این منطقه ها اگر خوب ترمیم نشوند می توانند بسیار زخم شده و منجر به از بین رفتن پوست شوند.

علائم انقباض دوپویترن ممکن است مانند سایر مسائل سلامتی باشد. همواره برای تشخیص به ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مراجعه کنید.1

علل بیماری دوپویترن

دلیل بیماری معین نیست ولی عوامل زیر ممکن است در فرایند بیماری نقش داشته باشند:

- وراثت

- نژاد

- مصرف الکل

- مصرف سیگار

- دیابت

- سل ریوی

- تشنج یا صرع.2

در گروه های زیر بیماری بیشتر دیده می شود
نژاد شمال اروپا

در برخی خانواده ها

در کسانی که الکل مصرف می نمایند.

در افراد دیابتی یا برخی از انواع تشنج

شیوع این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود.2

تشخیص بیماری دوپویترن

بر اساس توضیح حال و معاینه بالینی است. در این بیماری حتما باید وجود بیماری کپسولیت چسبنده همزمان آنالیز شود. بعلاوه برخی آزمایشات خونی از جمله چک HbA1C، کارکرد تیروئید و اتوایمیون بدن باید انجام شود.

در صورت مشاهده توده در افراد جوانی که فاکتور زمینه ای معینی برای دوپویترن ندارند، انجام بیوپسی جهت رد سارکوم (بدخیمی) ضروری است.2

درمان بیماری دوپویترن

درمان بیماری دوپویترن عمدتاً با عمل جراحی یا تزریق انجام می شود. هیچ درمان فیزیوتراپی وجود ندارد که به تنهایی و قبل از عمل مفید باشد.

قانون مبتنی بر تجربه این است که وقتی نتوانید دست خود را صاف روی میز قرار دهید، تزریق یا عمل جراحی را جهت درمان در نظر می گیرید.

فیزیوتراپی بعد از عمل برای نرم شدن بافت اسکار و بازیابی حرکت، عملکرد و قدرت دست بسیار مهم است.

اغلب به منظور صاف نگه داشتن انگشتان در طول شب به مدت چند هفته تا چند ماه بعد از عمل جراحی احتیاج به پوشیدن آتل دست دارید.

گفتنی است که همه فیزیوتراپیست ها در زمینه دست تخصص ندارند. برای دریافت برترین نتیجه درمانی، به یک فیزیوتراپیست متخصص در این زمینه مراجعه کنید.3

مراقبت های خانگی برای درمان بیماری دوپویترن

قبل از عمل جراحی می توانید کارهایی برای بیماری دوپویترن انجام دهید. بهتر است شرایط خود را زیر نظر داشته باشید زیرا می تواند سال ها یا حتی چندین دهه طول بکشد تا این بیماری پیشرفت کند.

زمانی که دیگر قادر نیستید دست خود را صاف بر روی میز قرار دهید یا در فعالیت های روزمره خود دچار مشکل می شوید، بهتر است به پزشک یا جراح مراجعه کنید.

جراح در خصوص مناسب ترین شیوه عمل جراحی دست شما صحبت خواهد نمود. بهتر است سعی نکنید انگشتان خود را صاف کنید زیرا این امر باعث تشدید آسیب بافت ها و بدتر شدن اوضاع می شود.

پس از عمل جراحی، ضروری است که جهت دستیابی به برترین نتیجه و عملکرد، برای استفاده از آتل و کنترل اثر زخم، به فیزیوتراپیست مراجعه کنید.3

برخی راه چاره ها برای تسکین علائم و بهبود این شرایط عبارتند از

تکنیک نیدلینگ
در موارد شدید، ممکن است به این روش احتیاج داشته باشید. در این روش، استفاده از سوزن درمانی می تواند موثر باشد. سوزن ها به وسیله پوست شما وارد می شوند و بر روی طناب بافتی تاثیر می گذارند. اما در این شرایط، احتمال عود و بازگشت انقباضات وجود دارد. در چنین مواردی، روش باید تکرار شود.

یکی از اصلی ترین مزایای روش سوزن زدن، این است که احتیاجی به برش ندارد. به همین خاطر می توان سوزن زدن را همزمان روی چند انگشت انجام داد. اما نمی توان از آن در برخی از نقاط انگشت که خطر آسیب به عصب وجود دارد استفاده کرد.

تزریق آنزیم ها
تزریق نوع خاصی از آنزیم به کف دست شما می تواند تاندون ها را نرم کند. احتمال ضعیف شدن اعصاب و تاندون های کف دست در حین تزریق آنزیم ها وجود دارد. آنزیم کلاژناز کلستریدیال برای درمان این شرایط موثرتر شناخته شده است.
پرتو درمانی
این روش کاملا غیر تهاجمی است. می تواند برای بیماران با شدت کم تجویز شود. آنالیز ها در خصوص استفاده از اشعه برای این شرایط ادامه دارد. با این حال، نتایج کاملا مثبتی نشان نداده است.
عمل جراحی
در بیشتر موارد شدید، گزینه دیگر برای بیمار برداشتن بافت کف دست شما با جراحی است.
ضربه استروئیدی (تزریق)
اگر یک توده دردناک باشد ، تزریق استروئید ممکن است به کاهش درد یاری کند. در برخی موارد، ممکن است از بدتر شدن شرایط شما جلوگیری کند. ممکن است به تزریق مکرر احتیاج داشته باشید.
فاسیوتومی
در این روش بی حسی موضعی به دست ها داده می شود و کل بدن تحت بیهوشی قرار نمی گیرد. جراحی در ناحیه آسیب دیده انجام می شود. بعد از جراحی از بیمار خواسته می شود که برای بهبودی آتل بزنید.
عوارض جراحی
خطرات مختلفی در ارتباط با جراحی برای انقباض دوپویترن وجود دارد. قبل از انتخاب گزینه های درمانی بهتر است جوانب مثبت و منفی روش های درمانی مختلف را بسنجید.1

تفاوت بین انقباض دوپویترن و انگشت ماشه چیست؟

انقباض دوپویترن (بیماری دوپویترن نیز نامیده می شود) ضخیم شدن غیرطبیعی پوست کف دست در پایه انگشتان است. این ناحیه ضخیم شده ممکن است به صورت یک توده سخت یا نوار ضخیم در آید. با گذشت زمان، می تواند باعث خم شدن (انقباض) یک انگشت یا چند انگشت، یا کشیدن به پهلو یا به سمت کف شما شود.

در انقباض دوپویترن، ضخیم شدن فاشیای کف دست وجود دارد. این امر باعث خم شدن انگشت به سمت کف دست می شود. انگشت ماشه ای شرایطی است که فقط در هنگام خم شدن انگشتان درد ایجاد می نماید. خم شدن به نظر یک نقطه محرک برای انگشت است.1

پینوشتها

1.www.pezeshket.com

2.www.beytoote.com

3.www.physioyadman.com

منبع: راسخون
انتشار: 6 آذر 1400 بروزرسانی: 6 آذر 1400 گردآورنده: tour-france.ir شناسه مطلب: 1405

به "همه جیز راجع به بیماری انقباض دوپویترن" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "همه جیز راجع به بیماری انقباض دوپویترن"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید